ความเลิศลอยอันจอมปลอม

คำอธิบาย

บทรำลึกถึง ‘เพื่อนของเรา’

โดย เวียง – วชิระ บัวสนธ์

ราวหนึ่งทุ่มของวันนี้เมื่อสองปีที่แล้ว ใครเลยจะคาดคิดว่ามิตรสหายของเราคนหนึ่งจะตัดสินใจลั่นไกใส่ขมับตัวเองตรงหน้าตู้โทรศัพท์ ร้านก๋วยจั๊บ ริมถนนพหลโยธิน เยื้องมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

ถอยกลับไปก่อนหน้านั้น เราต่างรู้กันว่า เพื่อนของเราคนนี้เป็นผู้สร้างสีสันแก่วงประชุมของ ‘คณะพลเมืองเรื่องสั้น’ ตลอดมา ไม่มีครั้งใดที่เขาไม่หยอกอำเพื่อนฝูงด้วยน้ำเสียงเริงร่า เรียกเสียงเฮฮา ยังไม่พูดถึงว่า นัดแรกของการเปิดฤดูที่สองในเดือนกุมภาพันธ์ ต้นปีนั้น พวกเราได้พากันยกโขยงไปให้กำลังใจเพื่อนผู้ย้ายจากปากช่องมาลงทุนทำร้านก๋วยจั๊บดังกล่าว

บ่อยครั้งมากครา หลังเลิกราการประชุมประจำเดือน เขามักออกปากชวนเพื่อนรุ่นพี่อย่างพิสิฐ ภูศรี ไปหาที่ ‘ต่อ’ กันตามประสา ‘ผู้มีเวลาจะกิน’

กล่าวอย่างรวบรัดก็ต้องว่า เขาเป็นที่รักใคร่ของมิตรสหายกลุ่มนี้อย่างไม่ต้องสงสัย

สภาพของเพื่อนซึ่งถูกนำส่งโรงพยาบาลใกล้กับจุดเกิดเหตุ ใครเห็นก็อดสังเวชใจไม่ได้ หนังสือพิมพ์บางฉบับรายงานข่าวเรื่องนี้ค่อนข้างครึกโครม ผู้คนในวงวรรณกรรมจำนวนหนึ่งพากันวิจารณ์ไปต่างๆ นานาราววิเคราะห์อาหารรสเลิศ บางรายถึงขั้นชิงเขียนไว้อาลัยในคืนวันนั้นโดยเผยแพร่ในโลกของสังคมเครือข่าย

ทว่า, เขาคล้ายจะเยาะหยันความมักง่ายเหล่านี้ ด้วยการมีชีวิตรอดต่อมาอีกไม่ต่ำกว่า 20 เดือน ก่อนจากไปอย่างเงียบงันเมื่อเวลาบ่ายสามโมงตรงของวันที่ 6 พฤษภาคม 2555

ตลอดเวลาดังกล่าว ปฏิเสธไม่ได้ว่า นอกจากคู่ชีวิตของเขาซึ่งทำหน้าที่ดูแลอย่างใกล้ชิด ชนิดชวนให้ต้องสรรเสริญอยู่ร่ำไปในเรื่องนี้ แท้แล้วยังมีเพื่อนมิตรของเขาอีกจำนวนหนึ่งที่หมั่นแวะเวียนมาเยี่ยมเยือนไม่ขาด ขณะที่ชาว ‘คณะพลเมืองเรื่องสั้น’ วางบทบาทตัวเองเอาไว้ในฐานะลมใต้ปีกเงียบๆ อีกสายหนึ่ง

หมายเหตุ : รำลึกถึง ‘ชาติวุฒิ บุณยรักษ์’ ในวัน ‘เกิดเหตุ’ ครบรอบสองปี