คำอธิบาย
หากอาหารคือบทสนทนาทางวัฒนธรรม หนังสือเล่มนี้คือความพยายามที่จะสร้างบทสนทนาว่า รสชาติ วัตถุดิบ หรือวิธีการประกอบสร้างอาหารแต่ละสำรับ ล้วนเคลื่อนไหวถ่ายเทไปตามสภาพสังคมในแต่ละยุค
- คนไทยกินเผ็ดโหดสัสจริงหรือ
- อะไรทำให้เราจดจำว่า ผัดไทยกำเนิดในยุคจอมพล ป.
- บันทึกลา ลูแบร์ ที่เล่าว่าคนไทยกินกะเพรามาตั้งแต่อยุธยา เรายืนยันได้อย่างไรว่านั่นคือกะเพรา มันอาจจะเป็น basil ชนิดใดชนิดหนึ่งก็ได้
- ถ้าผัดกะเพราเป็นอาหารไทย เราจะเอากระทะ ตะหลิว และวิธีใช้น้ำมันแบบชาวจีนไปไว้ตรงไหน
- ขาไก่ซุปเปอร์มาจากไหน เป็นญาติอะไรกับเล้งต้มแซบ
- ความนัว อูมามิ กับรสชาติที่เพิ่งสร้าง
ฯลฯ
นี่คืองานเขียนที่อุดมด้วยความหฤหรรษ์ในการตั้งประเด็นคิดเป็นเมนูเรื่อง ความอุตสาหะพยายามในการเสาะแสวงหาวัตถุดิบชั้นดีเป็นหลักฐานการอภิปราย การปรุงรสอรรถาธิบายด้วยถ้อยคำภาษาอันเอร็ดอร่อย
อาจกล่าวได้ว่า นี่คืองานเขียนเกี่ยวกับอาหารที่ กฤช เหลือลมัย ใช้พลังในการประกอบสร้าง มุ่งมั่น ละเมียดละไม เป็นอย่างสูง เพื่อผลักดันให้เห็นว่า อาหารคือศิลปศาสตร์ คือประวัติศาสตร์ คือสังคมวิทยา คือมานุษยวิทยา และเป็นไทยศึกษาแขนงหนึ่งอย่างแน่นอน